ผึ้งน้อยผู้สร้างรังอัน สมบูรณ์แบบ

HONEYBEES THAT BUILD PERFECT COMBS

น้องๆ ที่รัก พวกเธอคงรู้จักผึ้งกันอยู่บ้างแล้ว น้องๆ หลายคน อาจเห็นในรายการการ์ตูนที่ถ่ายทอดทางทีวี หรือบางคนอาจเห็นชีวิตจริงของผึ้งชนิดนี้ ที่บินวนพร้อมเสียงหึ่งๆ แต่ฉันเชื่อว่ายังมีอีกหลายสิ่ง หลายอย่างที่เกี่ยวกับผึ้งที่เธอยังไม่รู้
เมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านี้ คุณแม่ คุณพ่อและตัวฉันออกเดินป่า ครั้งนั้นฉันมีความสุขอย่างมาก แต่สิ่งที่ทำให้ฉันประทับใจอย่างมาก ก็คือฉันได้พบเพื่อนใหม่ ฉันได้รู้จักกับเขาขณะที่ฉันกำลังนั่งพักผ่อนอยู่ เขามีรูปร่างเล็กมาก แต่เพื่อนของฉันผู้นี้มีความหมายอย่างมากต่อฉัน ฉันไม่เคยลืมเพื่อนคนนี้ไปจากความทรงจำของฉันได้เลย

พวกเธอคงจะสงสัยแล้วละซิว่าเพื่อนของฉันนี้เป็นใคร? เอาละ เพื่อนของฉันนี้เป็นผึ้งที่น่ารักอย่างมาก เขาบินมาหาฉัน และบินวน ส่งเสียงหึ่งๆ รอบๆ ตัวฉันอยู่ครู่หนึ่ง ตอนแรกฉันรู้สึกกลัวเป็นอย่างมาก เพราะว่าเขามาอยู่ใกล้ๆ กับตัวฉันอย่างมาก ด้วยความกลัว ฉันจึงร้อง ออกไปว่า “อย่าต่อยฉันนะ ฉันไม่อยากเจ็บตัว” หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เหตุการณ์ประหลาดก็เกิดขึ้น ผึ้งตัวดังกล่าวเริ่มสนทนากับฉัน
 
ผึ้งน้อย : ฉันไม่ต่อยเธอหรอกจ้า ฉันต้องการเป็นเพื่อนกับเธอเท่านั้น
อุมัร : จริงหรือจ้ะ ฉันดีใจจังเลยที่ได้ยินเธอพูดเช่นนั้น
ผึ้งน้อย : งั้นฉันขอแนะนำตัวเองก่อนนะจ้ะ ฉันคือผึ้งงาน ฉันอาศัย อยู่ในกิ่งของต้นไม้ใหญ่ในป่าแห่งนี้ อยู่ร่วมกับเพื่อนๆ อีกกว่าหลายพันตัว
อุมัร: ว้าว เธอมีเพื่อนตั้งเยอะแยะเลย แล้วเธอและเพื่อนๆ ใช้ชีวิตประจำวันอย่างไร
ผึ้งน้อย : เราทำหน้าที่ทำความสะอาดบ้านประจำวัน รวบรวม อาหาร และนำอาหารไปเก็บในรัง ผลิตรอยัลเจลลี่ซึ่งเป็นอาหารให้กับตัวอ่อน ทำให้รังอบอุ่น ดูแล ปกป้อง และรักษารัง
อุมัร : แล้วพวกเธอไม่รู้สึกเหนื่อยบ้างหรือครับที่ต้องทำงาน เยอะแยะมากมายขนาดนั้น
ผึ้งน้อย : ไม่หรอกครับ เราเป็นผึ้งงาน งานในรวงของเราเป็นหน้าที่ของพวกเราทั้งหมด นี่จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเราจึงไม่รู้สึกเหนื่อย เราจะสลับหน้าที่กันทำงาน เช่น ในช่วงหลายวันที่ผ่านมาฉันทำหน้าที่สร้าง รวงเพื่อเก็บน้ำผึ้ง
อุมัร: นี่ครับ ยังมีอีกอย่างหนึ่งที่ผมสงสัยเกี่ยวกับชีวิตของพวกคุณ พวกเธอเกิดอย่างไร ?

ผึ้งน้อย: เธอคงอาจจะเคยได้ยินแล้วว่า เรามีนางพญาผึ้งอยู่ในทุกๆโคโลนีที่พวกเราอาศัย นางพญาผึ้งจะมีรูปร่างใหญ่กว่าผึ้ง เพศเมียทั้งหมด นางพญาจะวางไข่ตามเวลาที่แน่นอน แต่เราไม่ได้ทำการ ฟักตัวอ่อนเหล่านี้จากไข่โดยตรง สิ่งที่ฟักออกมาจากไข่ก็คือ ตัวอ่อนสีขาวเรียกว่า หนอนตัวอ่อน ลักษณะรูปร่าง ยังไม่มีตาไม่มีปีก ไม่มีขา รูปร่างไม่เหมือนพวกเราขณะนี้หรอก หลังจากนั้นจะปั่น ปลอกหุ้มตัว และลอกคราบครั้งสุดท้าย เข้าสู่ระยะดักแด้ พวกมันจะได้รับอาหารอย่างพอเพียง และหลังจากนั้นจะออกจากดักแด้ รูปร่างก็จะคล้ายกันอย่างมาก
อุมัรฺ: โอ้โห มหัศจรรย์มากครับฉันอยากรู้อีกประการหนึ่งครับ เนื่องจากฝูงผึ้งมีสมาชิกจำนวนมาก พวกเธอไม่มีการขัดขืนคำสั่งของฝูงบ้างหรือครับ
ผึ้งน้อย:ไม่เคยเลยครับ ในทางกลับกัน พวกเราปฏิบัติงานตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด ผึ้งหลายพันตัวที่อาศัยอยู่ด้วยกันในรวงรังเดียวกัน ต้องร่วมมือกัน ไม่แตกแยกกันในการปฏิบัติงานทั้งหมดในรวงรังของพวกเราเอง
อุมัรฺ:น่าสนใจมากเลยนะครับ แต่ฉันยังไม่เข้าใจเลยครับว่า พวกเธอจะจัดการให้ผึ้งทุกตัวอยู่ในระเบียบของรังได้อย่างไร? ผึ้งตั้งเยอะแยะขนาดนั้น มีตัวอย่างนะครับ ตอนที่พ่อของผมสร้างบ้าน ท่านต้องทำงานอย่างหนัก รวมทั้งต้องยุ่งยากในการจัดการสั่งงานอีกด้วย แต่เธอบอกฉันว่า ไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นกับพวกเธอเลยได้อย่างไร ?
ผึ้งน้อย:เธอก็ควรแปลกใจอยู่หรอกน่ะ ฉันเองก็ยังรู้ว่าเหล่านักวิทยาศาสตร์เองก็ยังฉงนกับความพร้อมเพรียงของพวกเราและต้องการหาคำตอบว่าพวกเราทำได้อย่างไร? และผึ้งแต่ละตัวรู้หน้าที่ของ ตนได้อย่างไร? ฉันสามารถตอบคำถามแก่เธอได้เดี๋ยวนี้เลยนะครับว่า
เราต่างก็ต้องขยันทำงานและทำให้ดีที่สุดเท่าที่เรามีความสามารถและเราจะไม่ขัดคำสั่งของฝูง
ในขณะที่ฉันกำลังฟังผึ้งงานกำลังอธิบายอยู่นั้น ฉันได้ยินเสียงแม่เรียกให้กลับไปหาท่าน “อุมัร!  อุมัร!  ลูกอยู่ไหน เราต้องกลับแล้วนะ”
อุมัรฺ:แม่เรียกหาฉันแล้วละ ฉันคงต้องกลับก่อนนะฉัน ดีใจอย่างยิ่งที่ได้รู้จักกับเธอ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่เธอได้เล่าให้ฉันฟัง
ผึ้งน้อย: ฉันเองก็ดีใจมากเช่นกันที่ได้รู้จักเธอ อุมัร บางทีเราอาจได้พบกันอีกที่นี่ในสัปดาห์หน้า หากว่าเธอต้องการพบฉัน ฉันจะนำเธอไปดูรวงที่เราสร้างขึ้นมา หากว่าเธออยากชมในคราวหน้า นะอุมัรฺ
อุมัรฺ: เยี่ยมมากเลยครับ ฉันจะหาโอกาสมาพบเธออีครั้งนะครับ หวังว่าคุณพ่อ คุณแม่คงเห็นดีเห็นงามที่จะให้ฉันมาหาเธออีก
ผึงน้อย: ตกลงตามนั้นนะ หวังว่าเราจะได้พบกันอีกในอาทิตย์หน้า

ทันทีที่ฉันกลับถึงบ้าน ฉันหยิบหนังสือสารานุกรมสัตว์ที่คุณพ่อซื้อให้เป็นของขวัญเมื่อวันอีดิลฟิตริที่ผ่านมา ฉันรีบเปิดหนังสือไปบทที่ว่าด้วยเรื่องผึ้งอย่างรวดเร็ว ในหน้าดังกล่าวสิ่งที่สะดุดตาฉันอย่างยิ่งนั่น ก็คือรูปผึ้งตัวเล็กทำให้ฉันคิดถึงเพื่อนผึ้งตัวน้อยของฉันอย่างจับใจ
ฉันอ่านหนังสือด้วยความตื่นเต้นอย่างมาก ฉันรู้สึกประหลาดใจอย่างมากที่ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับเรื่องผึ้งมากมายที่ฉันไม่เคยสังเกตมาก่อนเลยเวลาไปผ่านชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่า ที่ฉันนั่งจมอยู่กับการอ่านหนังสือ เล่มนั้น
คุณแม่ซึ่งอยู่ในครัวชั้นล่างรู้สึกสงสัยว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่ในห้องเป็นเวลานาน ท่านจึงขึ้นมาตามฉันให้ลงไปข้างล่าง ด้วยความรู้สึกที่ตื่นเต้นเนื่องจากได้รับความรู้ใหม่ๆ เกี่ยวกับเรื่องผึ้งมากมายจากหนังสือ ฉันจึงพยายามเล่าให้ท่านฟัง
อุมัร:คุณแม่ครับ ผึ้งเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าสนใจอย่างมากนะครับ ผมขออนุญาตเล่าให้คุณแม่ฟังนะครับจากข้อมูลที่ผมอ่านมาจากหนังสือสารานุกรมเล่มนี้ บางทีคุณแม่อาจเคยได้ยินมาก่อนหน้านี้แล้ว
คุณแม่ครับอ่านตรงนี้ซิครับ:คุณแม่เคยทราบมาก่อนหน้านี้หรือเปล่าครับว่าผึ้งตัวเมียมีหน้าที่ทำความสะอาดรวงรัง พวกมันจะทำความสะอาดผนังและพื้นรัง เก็บกวาดเศษผงเศษขยะที่เกิดจากเศษไหมที่ใช้ห่อตัวเข้าดักแด้ ร่างผึ้งที่เสียชีวิตในรวงรังและสิ่งต่างๆ อีกมากที่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับรวงรังทิ้งไปเสีย เธอรู้ไหมว่าวัสดุอะไรที่ผึ้งพยายามนำกลับรัง ทั้งๆ ที่วัสดุชิ้นนั้นใหญ่เกินตัวของพวกมัน ? พวกวัสดุชิ้นนั้น คือโพรโพลิส หมายถึงยางไม้จากพืช พอถึงรังมันจะให้ผึ้งงานตัวอื่นๆ เคี้ยวโดยปนไขผึ้งลงไปเล็กน้อยโพรโพลิส จะมีคุณสมบัติในการป้องกันการเกิดแบคที่เรียและสิ่งที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพของผึ้งตัวอื่นๆ ในรัง ยากที่จะเชื่อแต่ทว่า โพรโพลิส เป็นสารต่อต้านแบคทีเรียดังนั้น มันจึง สามารถหยุดการเติบโตของจุลินทรีย์ได้ชะงัด คุณแม่ทราบหรือไม่ ครับว่า พวกมันหาวัสดุชิ้นมาจากที่ไหน?  คุณแม่ครับ ทำไมสิ่งมีชีวิตเล็กๆ เหล่านี้ถึงสามารถรู้จักสารเคมีเหล่านี้ได้ครับ? นี่เป็นสิ่งที่ผมได้อ่านมาครับ แล้วผมจะเล่าให้แม่ฟังถึงวิธีการ สร้างสาร ชนิดนี้คราวหลังนะครับ
แม่:ผึ้งน่ะถึงแม้ว่าจะเป็นสัตว์เล็กๆ แต่เป็นสัตว์ที่มีความฉลาด หลักแหลมอย่างมากเลยแหละ อย่างไรก็ตาม การคิดว่าความรู้อันชาญฉลาดของผึ้งเหล่านี้เป็นของพวกมัน พวกมันเรียนรู้ด้วยตัวของพวกมันเองนั้น ไม่ถูกต้อง ความรู้เหล่านั้นพระผู้เป็นเจ้าเป็นผู้สอนให้มันได้รู้จักใช้ประโยชน์ พระองค์เป็นพระผู้สร้าง เป็นผู้สอนให้พวกมันให้มีความรู้ต่างๆเพื่อให้มันสามารถดำเนินชีวิตอยู่บนโลกนี้ได้ อุมัรจ้ะ เมื่อตอนแม่อายุ เท่ากับลูก แม่ก็เคยอ่านหนังสือเรื่องผึ้งมาเหมือนกัน แม่ชอบหนังสือ เล่มนั้นมาก เหมือนกับลูกนั่นแหละจ้ะ หากว่าลูกชอบที่จะเรียนรู้ ลูกก็อยู่ อ่านหนังสือต่อไปได้นะจ้ะ คราวหลังลูกจะได้เล่าให้แม่ฟัง เรื่องผึ้งอีกนะ แล้วเรา จะมาแลกเปลี่ยนความรู้ซึ่งกันและกัน
คุณแม่ออกจากห้องไปเพื่อลงไปเตรียมอาหารเย็น คำตอบที่แม่บอกเมื่อครู่นี้ทำให้ฉันเข้าใจพอสมควร แต่ทว่าคำถามยังติดค้างอยู่ในสมองของฉันอยู่อีกว่า ผึ้งเหล่านี้ไปหาวัสดุที่เรียกว่า โพรโพลิส มาจากไหน และพวกมันไปเรียนรู้วิธีการใช้วัสดุชนิดนี้มาจากที่ไหนกัน ฉันพยายามหาคำตอบต่อไปด้วยการอ่านหนังสือเล่มนั้นต่อไป

 
 
 
 
 
 
 
หนังสือบอกถึงกรรมวิธีการที่ผึ้งผลิตโพรโพลิส ตอนเริ่มต้น ผึ้งจะรวบรวมวัสดุที่เรียกว่า เรซิน มาจากต้นไม้บางชนิดนำกลับมาทำเป็นโพรโพลิส โดยเติมน้ำลายของพวกมันไปในเรซินและนำกลับรัง ด้วยถุงชนิดพิเศษที่ขาของพวกมันวิธีดังกล่าวทำให้วัสดุดังกล่าวไม่มีจุลินทรีย์ติดอยู่ และไม่เป็นอันตรายต่อพวกมัน วิธีดังกล่าวคล้ายกับการทำมัมมี่แต่ใครเป็นผู้สอนให้ผึ้งเหล่านี้ให้รู้จักวัสดุชนิดนี้ และมันรู้ ได้อย่างไรว่าในสิ่งมีชีวิตที่ตายแล้ว หรือวัสดุของเสียจะมีอันตรายต่อผึ้งในรังได้หรือไม่?
แม้ว่าฉันเพิ่งจะได้เรียนรู้สิ่งเหล่านี้เพียงบางส่วนของชีวิตผึ้งป่าแต่ก็ยังมีรายละเอียดชีวิตของ พวกมันอีกมากมาย ที่พวกมันได้รับความรู้จากพระผู้เป็นเจ้าความรู้ของฉัน เพิ่มพูนมากขึ้นกว่าแต่ก่อนและความมหัศจรรย์เช่นนี้เป็นไปได้หรือไม่ ว่าผึ้งเหล่านี้มีสติปัญญาเช่นเดียวกันกับมนุษย์ ?

ฉันคงตอบคำถามนี้ยังไม่ได้ แม้ว่าฉันได้ศึกษาจากหนังสือมากขึ้น ฉันจึงคิดเอาเองว่าขณะที่ฉันพยายามทำความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องผึ้ง แต่กลับดูเหมือนว่าฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับผึ้งเลย คำถามยังคงวนเวียนอยู่ในสมองของฉันจำนวน มากมายที่ยังไม่ได้รับคำตอบแต่ฉันมั่นใจว่า อีกไม่นานหรอกที่ฉันจะได้รู้ถึงคำตอบเหล่านี้ หนังสือสารานุกรมสัตว์เล่มนี้บอกฉันให้ได้รู้ว่าผึ้งสามารถผลิตน้ำผึ้งอย่างไร เมื่อก่อนฉันก็เคย ได้ยินมาว่าผึ้งผลิต น้ำผึ้งได้ แต่ฉันคิด ไม่ตกว่าผึ้งตัวเล็ก กระจิดริดจะสร้าง รวงผึ้งได้อย่างไร วิธีการที่พวกมันใช้ในขณะที่การสร้างรวงเป็นวิธีการที่มหัศจรรย์อย่างยิ่ง พวกมันสร้างรวง ขนาดใหญ่ด้วยตัวของมันเอง
ช่องแต่ละช่องในรวงผึ้งสร้างขึ้นในรูปแบบทรงหกเหลี่ยม หกด้านเรียกว่า เฮกอะโกนอล ผึ้งเริ่มสร้างรวงจากส่วนบนของรวงเริ่มต้นจากหลายจุดที่แตกต่างกัน พวกมันเริ่มสร้างจากสองหรือสามแถว ที่ไม่ได้ติดกัน มันแยกออกจากกันจากส่วนบนสู่ข้างล่าง
ฉันรู้สึกสับสนอย่างยิ่งว่าผึ้งจะควบคุมกันอย่างไร ขณะที่มันสร้างรวงขึ้นมาจากจุดเริ่มต้นที่มาจากทิศทางที่ต่างกันยิ่งไปกว่านั้น โดยไม่มีสัญลักษณ์ใดที่บอกว่าบริเวณนั้นบริเวณนี้ถึงจุดเชื่อมต่อระหว่างช่อง์ แต่ละช่องของรวงผึ้ง
ฉันเคยเห็นคุณแม่ถักไหมพรมหลายครั้ง คุณแม่มักจะเริ่มจากจุดใด จุดหนึ่ง และเริ่มเย็บให้เป็นเสื้อกันหนาว ฉันคิดถึงรูปร่างมันว่าจะเป็น เช่นใด หนอหากคุณแม่เริ่มจากจุดโน้นบ้างจุดนี้บ้าง? โดยไม่ให้ต่อเนื่องกัน รูปร่าง มันคงประหลาดน่าดูคงไม่สวยงาม ไม่น่าดูอย่างแน่นอน ดังนั้น การที่ผึ้งทำเช่นนี้ได้แสดงว่าผึ้งต้องเป็นสัตว์ที่เฉลียวฉลาดอย่างมากในการคำนวณ หรือใช้กระบวนการทางคณิตศาสตร์มาช่วยได้เช่นนี้
ฉันทำการทดลองโดยนำแผ่นกระดาษและดินสอมาทำการวาดรูปหกเหลี่ยมจากจุดโน้นบ้างจุดนี้บ้างโดยที่ไม่ต่อเนื่องกัน ฉันพยายามที่จะทำให้รูปหกเหลี่ยมเหล่านี้เข้ามุมกันได้พอดีเมื่อมาพบกันที่กลางแผ่น ฉันทำการทดลองครั้งนี้โดยไม่ใช้อุปกรณ์ช่วย ไม่ว่าไม้บรรทัด เครื่องช่วยวาดมุม และไม่ใช้เครื่องคิดเลขในการคำนวณ
คราวนี้ฉันเข้าใจอย่างชัดเจนมากขึ้นว่า ฉันไม่อาจวาดรูปหกเหลี่ยมให้เข้ามุมประสานกันได้อย่างเหมาะเจาะ แล้วผึ้งเหล่านั้นทำได้อย่างไร?  พวกมันสร้างเซลล์ทรงหกเหลี่ยมที่ยอดเยี่ยมเหล่านี้ได้อย่างไร
อีกประการหนึ่งที่ฉันสนใจอย่างมาก นั่นก็คือ ผึ้งแต่ละตัวจะเชื่อมโครงสร้างของรวงผึ้งได้ทันทีเมื่อมันสร้างเสร็จเรียบร้อย พวกมันเข้าใจ ได้อย่างไรว่า ช่วงไหนที่ควรจะทำงานชิ้นใดก่อน เมื่อผึ้งเริ่มสร้างเซลล์รวงผึ้งต่อไปจากมุมโน้นบ้าง มุมนี้บ้าง เมื่อเสร็จสิ้นแล้วสามารถรวมกันได้ อย่างดีเยี่ยม ในขณะที่เริ่มต้นจากส่วนที่ต่างกัน ความจริงแล้วการเริ่มต้น จากจุดที่ต่างกันโอกาสที่ผิดพลาดมีสูงมาก แต่ผึ้งกลับไม่เป็นเช่นนั้น สามารถทำงานสร้างรวงได้อย่างยอดเยี่ยม
ฉันได้อ่านหนังสือในบทที่ว่าด้วยเทคนิคในการผลิตน้ำผึ้ง ฉันยิ่งเกิดความอัศจรรย์ใจและตื่นเต้นเป็นอย่างมากเมื่ออ่านเจอกระบวนการดังกล่าวเป็นวิธีพิเศษ หนังสือบอกแก่ฉันว่าส่วนผสมที่สำคัญของน้ำผึ้งคือ สารเน้กตา ที่ผึ้งเก็บรวบรวมจากเกสรของดอกไม้และไม้ผล หลังจากที่พวกมัน เก็บรวบรวมได้แล้วพวกมันจะเปลี่ยนเป็นน้ำผึ้ง
และที่สำคัญอีกประการหนึ่งที่ปรากฏอยู่ในหนังสือก็คือ พวกมันต่างก็ต้องทำงานหนักอย่างมากเพื่อผลิตน้ำผึ้ง พวกมันต้องรวบรวมน้ำหวานจากเกสรดอกไม้เพียงครึ่งกิโลกรัม ต้องใช้ผึ้งจำนวนกว่า 900 ตัวทำงานตลอดทั้งวัน อีกประการหนึ่งที่หนังสือย้ำอย่างมากนั่นก็คือ การผลิตน้ำผึ้งบริสุทธิ์ให้ได้ 450 กรัม ต้องใช้ผึ้งจำนวนหนึ่งหมื่นเจ็ดพันตัว ในการออกตระเวนหาน้ำหวานตามเกสรดอกไม้ต่างๆ ถึง 10 ล้านดอก
นี่เป็นงานที่ยากสำหรับพวกมันเป็นอันมาก อย่างไรก็ตามผึ้งเหล่านี้ทำงานหนักและผลิตน้ำผึ้งเกินความต้องการของพวกมันเอง ยิ่งกว่านั้น พวกมันไม่ได้ใช้ประโยชน์มากมายจากน้ำผึ้งที่พวกมันได้สะสมแต่ยังเหลือไว้ให้มนุษย์และสัตว์อื่นได้ใช้ประโยชน์อีกด้วย
นี่เป็นปริศนาที่น่าอัศจรรย์อย่างยิ่ง เพียงร่างกายกระจิดริดขนาดลำตัวยาวไม่เกิน 2 เซนติเมตร ผึ้งได้ทำงานหนักและเอื้อประโยชน์กับสัตว์อื่น อะไรที่เป็นผู้ให้สติปัญญาเช่นนี้แก่ผึ้ง ใครเป็นผู้มอบทักษะและอำนาจในการปฏิบัติงานได้เช่นนี้ พวกมันได้เป็นสัตว์ที่ได้รับมอบความรู้ที่ยิ่งใหญ่ สติปัญญา และความรู้ที่เกี่ยวข้องกับวิชาเคมีและคณิตศาสตร์ได้อย่างไร? พวกมันทำงานหนักแล้วผลิตน้ำผึ้งเกินความต้องการไปทำไม
ฉันหยิบหนังสือวิ่งไปหาคุณพ่อ ฉันเล่าให้ท่านฟังถึงสิ่งต่างๆที่ฉันได้เรียนรู้จากหนังสือและถามคุณพ่อว่าผึ้งทำทั้งหมดนี้สำเร็จได้อย่างไร ? คุณพ่อยิ้ม และลูบศีรษะอุมัรฺเบาๆแล้วกล่าวว่า
            “ถูกต้องแล้วละลูก เราเห็นความความรู้ที่ยิ่งใหญ่และศิลปะดำรงชีวิตของผึ้งเหล่านี้ ความจริงแล้ว นี่เป็นสิ่งถูกสร้างที่เคร่งครัดในกฎระเบียบของฝูงอย่างมากในบรรดาสัตว์ทั้งหลาย และอีกอย่างหนึ่ง ก็คือมันเป็นส่วนหนึ่งของทุกๆส่วนในจักรวาลนี้ พ่ออยากให้ลูกลองพิจารณาอายะฮฺอัลกุรอานที่ว่า พ่อจะอ่านให้ลูกฟัง อายะฮฺนี้จะเกี่ยวข้องกับผึ้ง อายะฮฺนี้สามารถตอบคำถามทั้งหมดของลูกได้อย่างดี ฟังนะ
“และพระผู้เป็นเจ้าของสูเจ้าทรงดลใจแก่ผึ้งว่าจงทำรังตามภูเขา และต้นไม้ และสถานที่ที่พวกเขาทำร้านขึ้นมา
หลังจากนั้นเจ้า(ผึ้ง) จงกินจากผลไม้ทั้งหลาย แล้วจงดำเนินตาม แนวทางที่พระผู้เป็นเจ้าของเจ้าชี้นำอย่างสะดวกสบาย มีเครื่องดื่ม ที่มีสีสันหลากหลายออกมาจากท้องของมัน ในนั้นมีสิ่งบำบัดแก่ มวลมนุษย์ แท้จริงในการนั้นย่อมเป็นสัญญาณแก่หมู่ชนที่ใช้ปัญญา ใคร่ครวญ ซูเราะฮฺ อัลนะฮลุ 68-69” (Quran 16:68-69)

อุมัรฺ: ผมเข้าใจมากขึ้นแล้วครับคุณพ่อ พระผู้เป็นเจ้าบันดาลให้ผึ้งมีพฤติกรรมที่น่ามหัศจรรย์เป็นอย่างยิ่ง พระผู้เป็นเจ้าทรงเมตตา ปรานีต่อพวกเราเป็นอย่างมาก พระองค์บันดาลให้ผึ้งผลิตน้ำผึ้งขึ้นมาในส่วนประกอบของน้ำผึ้งจะมีตัวยาที่ช่วยช่วยสมานแผล น่าสนใจเป็นอย่างยิ่งในการเรียนรู้ถึงความกรุณาของพระองค์
คุณพ่อ: หากว่าลูกลองสังเกตชีวิตของสิ่งต่างๆ ไม่ว่า มด, ยุง, อูฐ, นก, ปลา, ดอกไม้, ต้นไม้, ดวงดาว, ทะเล, ลูกจะมีความรู้สึกอย่างเดียวกัน นั่นคือ ตะลึงกับการที่ได้เรียนรู้ถึงความสมบูรณ์แห่งการสร้างของพระผู้เป็นเจ้า ทุกๆ สิ่งทุกๆอย่างได้แสดงให้เห็นแล้วว่าทุกส่วนของจักรวาลถูกกำหนด ด้วยศิลปะแห่งการสร้างสรรค์อันยิ่งใหญ่ นี่จึงเป็นศิลปกรรมของพระผู้เป็นเจ้า พระองค์สร้างอุมัรฺ รวมทั้งตัวของพ่อและแม่, ผึ้งป่า, นกแก้ว, กระต่าย, กระรอก, ดาวนพเคราะห์, อวกาศ, ดวงอาทิตย์, กล่าวได้ว่าทุกๆ สิ่งในจักรวาลนี้เป็น สิทธิของพระองค์ทั้งสิ้น พระผู้อภิบาลแห่งสากลโลก
ทุกๆสิ่งเกิดขึ้นมาได้บนโลกนี้ด้วยฉันทานุมัติจากพระผู้เป็นเจ้า และด้วยความประสงค์ของพระองค์ พระองค์คือพระผู้สร้างหมู่ผึ้ง ทุกๆ สิ่งที่พวกมันปฏิบัติงานก็มาจากฉันทานุมัติจากพระองค์ ความรู้ที่เราได้จาก การมองดูสังเกต คิดใคร่ครวญถึงชีวิตของสัตว์เหล่านี้ต่างก็สะท้อนกลับไป ให้เห็น ความรู้อันไม่มีวันสิ้นสุดของพระองค์ หากเธอเหลียวมองดูรอบกาย ด้วยมุมมองต่อสิ่งต่างๆ เช่นเดียวกันนี้ เธอจะสังเกตได้ในทันทีเลยว่ามีความ มหัศจรรย์ต่างๆ มากมายอยู่รอบๆตัวเธอ
คุณพ่อพูดได้ถูกต้องที่สุด นั่นก็คือไม่มีความสงสัยใดๆอีกแล้วต่อความรู้ที่เราได้รับจากการสังเกตทุกๆ อย่างที่แวดล้อมตัวเรา ทุกสิ่งเหล่านั้นได้รับอำนาจจากพระผู้อภิบาล ฉันบอกตัวฉันเองว่า “พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ เป็นผู้ทรงอำนาจทั้งมวล พระองค์ทรงรอบรู้ต่อทุกๆสิ่ง พระองค์ เป็นผู้สร้าง ทุกๆสิ่งทุกๆอย่างขึ้นมา” ในที่สุดฉันก็สามารถตอบคำถาม ทั้งหลายที่รบกวนสมองน้อยๆของฉันอยู่ตลอดเวลา ผึ้งป่าไม่ได้ครอบครองความรู้ที่พวกมันใช้เพื่อทำงาน มันเป็นไปไม่ได้เลยว่าพวกมันจะ ครอบครองความรู้ชั้นสูงเหล่านี้ได้ พวกมันทำงานด้วยการดลใจจากพระผู้เป็นเจ้า พระผู้สร้างพวกมันขึ้นมาและแสดงให้เราเห็นถึงความรู้ขั้นสูงสร้างความอัศจรรย์ใจแก่เรา
ฉันใช้เวลาตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาบอกเล่าเรื่องราวของผึ้งป่าที่ฉันได้เรียนรู้แก่ผู้คนที่ได้พบปะ ไม่ว่า คุณแม่ คุณพ่อ คุณป้า คุณน้า และเพื่อนๆ
ในช่วงวันหยุดที่จะถึงนี้ ฉันจะขอร้องให้คุณพ่อพาฉันไปเที่ยวในป่าอีกครั้ง
อุมัร: “คุณพ่อครับ เราจะไปล่องไพรเดินป่ากันอีกได้ไหมครับ ในช่วงสุดสัปดาห์นี้”
คุณพ่อ: “ ความจริงแล้วในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์นี้ พ่อไม่ได้วางโปรแกรมที่จะไปที่นั่นเลย หากว่าลูกอยากจะไป พ่อจะพาไปแล้วกัน”
ฉันดีใจอย่างมาก ทั้งยังรู้สึกตื่นเต้นไปในเวลาเดียวกันเมื่อได้ยินคำตอบจากคุณพ่อ ฉันหวังว่าฉันจะได้สนทนากับผึ้งป่าเพื่อนตัวน้อย ของฉันอีกครั้ง
เมื่อฉันและคุณพ่อไปถึงป่า ความรู้สึกตื่นเต้นเพิ่มมากยิ่งขึ้น ฉันอยากพบกับเพื่อนผึ้งของฉันอย่างมากจนแทบจะรอไม่ไหว ฉันเริ่มวิ่ง เหยาะๆ พร้อมๆ กับคุณพ่อเพื่อจะได้ถึงที่นัดหมายเร็วขึ้นทันทีที่เราไปถึงบริเวณใกล้ๆที่นัดหมายที่ฉันได้เจอกับเพื่อนผึ้งป่าเป็นครั้งแรก ฉันบอกกับคุณพ่อว่าฉันขอเดินดูรอบๆสักพักหนึ่ง ท่านอนุญาต แต่เตือนฉันว่าอย่ากลับมาช้า ฉันวิ่งอย่างสุดชีวิตเพื่อให้ถึงจุดนัดหมายเร็วที่สุด เพื่อนผึ้งป่ารอฉันอยู่ก่อนแล้ว เห็นได้ชัดว่าเขารอฉันอยู่นานพอสมควร
อุมัร :อัสสลามุอะลัยกุม ฉันดีใจอย่างยิ่งที่ได้เจอเธออีกครั้ง
ผึ้งน้อย: วาอาลัยกุมสลาม ฉันก็เช่นกันดีใจมากที่เธอมาหาฉันอีกวันนี้ ตามฉันมา ฉันจะนำไป ดูรวงผึ้งของเรา ตามที่ฉันได้สัญญากับเธอไว้เมื่อครั้งก่อน
อุมัร: เยี่ยมมากเลย เธอรู้อะไรไหม ฉันใช้เวลาตลอดสัปดาห์ เพื่อขบคิดถึงคำถามที่เกิดขึ้นในสมองของฉันว่าเธอสร้างรัง ชั้นยอดนี้ได้อย่างไร ฉันแทบอดทนรอไม่ไหว ฉันอยากเห็นรวงรังของพวกเธอจังเลย

พวกเราออกเดินจากจุดนัดหมายไปเพียงไม่กี่ก้าว ได้ยินเสียงหึ่งๆ ของฝูงผึ้งจำนวนนับพันตัว ฉันคงไม่กล้าเหยียบย่างมาที่นี่เป็นอันขาด หากเพื่อนจิ๋วกะจิดริดของฉันไม่สัญญากับฉันก่อนหน้านี้ว่าจะไม่มีเหตุร้ายแต่ ประการใดเกิดขึ้นกับฉัน และฉันก็เชื่อใจเขา
เมื่อเราเดินไปจนถึงต้นไม้ใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านสาขาปกคลุมไปทั่ว ฉันได้ยินเสียงหึ่งของผึ้งที่บริเวณดังกล่าวฉันเห็นรวงผึ้งที่งดงามและเป็นระเบียบเรียบร้อยอย่างยิ่ง
ผึ้งป่าเป็นหนึ่งในสัตว์ที่ต้องทำงานหนักที่สุดในจักรวาลนี้ พวกมันทำงานโดยไม่มีการหยุดพักผ่อนเลย พวกมันทำงานทั้งวันเพื่อผลิตน้ำผึ้งแสนอร่อยและยังมีคุณประโยชน์มากมายแก่มวลมนุษย์อีกด้วย
เพื่อนจิ๋วของฉันได้ชี้รวงผึ้งของพวกมันให้ฉันดู พวกมันสร้างขึ้นมาตามแบบแผนของพวกมัน แทบจะไม่เชื่อเลยว่าโครงสร้างของรวงอันยอดเยี่ยมเช่นนี้ถูกสร้างขึ้นโดยสิ่งมีชีวิตเล็กที่เรียกว่า “ผึ้ง”
ช่องที่ฉันเห็นสร้างขึ้นรูปทรงหกเหลี่ยม ที่มีหกมุม หกด้าน เมื่อ สัปดาห์ที่ผ่านมาขณะที่ฉันนั่งเรียนวิชาคณิตศาสตร์ ฉันขอให้คุณครูอธิบายรูปทรงหกเหลี่ยมให้ฉันฟัง คุณครูอธิบายให้ฉันฟังสั้นๆ ฉันจึงยังไม่อาจเข้าใจได้ทั้งหมด
ฉันจึงนำข้อสงสัยดังกล่าวมาถามเพื่อนตัวจิ๋วของฉันโดยขอร้องให้เขาอธิบายเบื้องต้นเกี่ยวกับรูปทรงหกเหลี่ยมรวมทั้งการสร้างช่องรูปทรงดังกล่าวในรวงของเขา เขาบอกฉันว่าเขาคงไม่อาจตอบคำถามได้กระจ่างนัก แต่เขาจะนำฉันไปพบกับผึ้งอาวุโสของรังเพื่อตอบคำถามที่ฉันสงสัย ผึ้งอาวุโสเป็นผึ้งที่มีอายุมากที่สุดในรวง เขาจะให้คำตอบเพื่อคลายข้อสงสัยของฉันได้เป็นอย่างดี ผึ้งน้อยบินเข้าไปตามผึ้งอาวุโสมาตอบคำถามฉัน
ผึ้งอาวุโส : เมื่อตอนที่เราสร้างช่องทรงหกเหลี่ยม เราจะต้องใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อประดิดประดอย เพื่อให้มุมแต่ละมุมของช่อง แต่ละช่องในรวงผึ้งมีขนาดเป็น 120 องศา และสิ่งสำคัญอีกประการหนึ่ง คือต้องเอียงทำมุมกับพื้นดิน ในแต่ละจุดที่เราสร้างขึ้นนั้นเราจะต้องละเอียดอย่างมาก หากจุดหนึ่งจุดใดไม่ได้ขนาดก็จะทำให้จุดอื่นๆเสียไปด้วย และจะทำให้ผึ้งที่อาศัยอยู่ในรังจะต้องตกลงมาตายอยู่บนพื้นดิน อย่าง แน่นอน
อุมัร: ฉันขอสารภาพว่า ฉันไม่ค่อยจะเข้าใจที่ท่านอธิบายเท่าที่ควรนักนะครับ เพราะว่าฉันไม่ค่อยมีความรู้ในเรื่องดังกล่าวมาก่อน ฉันขอถามท่านอีกคำถามหนึ่งนะครับ แล้วผึ้งมีวิธีคำนวณอย่างไรโดยไม่ให้ มีความผิดพลาดเกิดขึ้น? ท่านมีวิธีวัดมุมอย่างไรให้ได้ 120 องศา เท่ากันทั้งหมด ทั้งๆที่พวกท่านไม่ได้ใช้อุปกรณ์ใดๆในการวัดหรือสร้างรวง นี่ทำให้ฉันคิดถึงตอนที่ฉันวาดรูปหกเหลี่ยมขึ้นมาโดยพยายามให้มันเป็นรูปทรงหกเหลี่ยมพอดีแต่ทำไม่ได้ ฉันจึงรู้สึกทึ่งว่าพวกท่านทำได้ อย่างไร ?
ผึ้งอาวุโส: ไม่ต้องทึ่งอะไรหรอก ความรู้เหล่านี้เราไม่ได้เป็นผู้คิดขึ้นมาเองได้หรอก แต่มันเป็นทักษะที่ติดมากับตัวเราตั้งแต่เราเกิด หากจะกล่าวว่าเราเกิดมาพร้อมทักษะติดตัวมาโดยไม่ต้องไปเข้าเรียนที่โรงเรียนใดเลย
อุมัร: ท่านได้แสดงให้ฉันได้ความรู้ที่ยิ่งใหญ่ของพระผู้เป็นเจ้าซึ่งตอนนี้คนจำนวนมากต่างก็อยากรู้ถึงสิ่งต่างๆที่พวกท่านสร้างขึ้นมา ฉันขอถามอีกคำถามนะครับ หากว่าท่านอนุญาต
อุมัร: ทำไมท่านสร้างรวงผึ้งเป็นรูปหกเหลี่ยม?
ผึ้งอาวุโส:ฉันเข้าใจแล้ว เธออยากรู้ว่าทำไมเราไม่สร้างมันเป็นรูปทรงสี่เหลี่ยม ทรงสามเหลี่ยม ทรงห้าเหลี่ยม หรือทรงแปดเหลี่ยม ใช่ไหม? แล้วทำไมต้องทำเป็นทรงหกเหลี่ยม หากว่าเราสร้าง รวงผึ้ง เป็นรูปทรงอื่นๆ จะมีพื้นที่สูญเสียไปเปล่าๆ ไม่ได้ใช้งานในช่องว่างระหว่างแต่ละเซลล์ แต่ในการสร้างทรงหกเหลี่ยมจะทำให้มีพื้นที่เก็บน้ำผึ้งได้มากกว่า เราไม่จำเป็นต้องเสียขี้ผึ้งไปโดยเปล่าประโยชน์ในการซ่อมแซมช่องว่าง ความจริงแล้วก็สามารถเก็บน้ำผึ้งได้ในรวงทรงสี่เหลี่ยมหรือสามเหลี่ยมได้เหมือนกันแต่ทรงหกเหลี่ยมเป็นทรงที่มีความยาวของเส้นรอบรูปน้อยที่สุดในขณะที่ได้ปริมาตร ของพื้นที่เท่ากัน เราใช้ขี้ผึ้งน้อยที่สุดในการสร้างรวงทรงหกเหลี่ยม



อุมัร : ฉันได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ มากมายจากเธอและผึ้งป่าตัวอื่นๆ ตอนนี้ฉันมีความรู้ ความเข้าใจมากกว่าเมื่อก่อน ฉันโง่เหลือเกินที่ก่อนนี้ ฉันไม่เคยสังเกตความงดงามอันใดเลยทั้งๆ ที่มันปรากฏอยู่ต่อหน้าฉัน เธอได้สอนฉันมากมายเหลือเกิน สอนให้ฉันเห็นถึงความสมบูรณ์ในการ ดำเนินไปของจักรวาล จากนี้ต่อไปฉันตั้งความหวังว่าฉันจะต้องสังเกต ความสมบูรณ์แบบของสิ่งที่พระผู้เป็นเจ้าสร้างขึ้นมาให้มากกว่านี้ ขอขอบคุณเป็นอย่างมากนะ
ผึ้งน้อย: ไม่เป็นไรหรอกจ้า เพื่อนรุ่นเยาว์ของฉัน อย่าลืมนะว่าความสมบูรณ์แบบที่ปรากฏขึ้นกับเราทั้งหมดนี้ไม่ใช่ของเรา เราเพียงกระทำตามสิ่งที่เราได้ถูกสอนมาเท่านั้น พระผู้เป็นเจ้าคุ้มครองนะ ลาก่อน
เมื่อฉันลาจากเพื่อนๆ ของฉัน  ฉันได้ยินเสียงคุณพ่อเรียกชื่อฉัน
วันนี้สายมากแล้ว ฉันต้องกลับไปหาคุณพ่อ แต่ใจฉันยังคิดถึงเพื่อนตัวจิ๋วอยู่เลย จนเมื่อฉัน ขึ้นนั่งบนรถของคุณพ่อ ฉันเห็น ผีเสื้อ สีสันสวยงาม ปีกทั้งสองข้าง มีลวดลายเหมือนกัน ฉันจึงคิดว่า จะต้องกลับไปหาหนังสือในห้องสมุดที่โรงเรียนอ่าน ในวันพรุ่งนี้ ฉันกะว่าจะทำการค้นคว้าข้อมูลเรื่องผีเสื้อ มนุษย์ไม่อาจคำนวณความงดงามของการสร้างสรรค์จากอัลลอฮ ฉันรู้ดีว่าฉันต้องเรียนรู้ให้มากขึ้นกว่านี้
พวกเขากล่าวว่า “มหาบริสุทธิ์มีแด่พระองค์ พวกข้าพระองค์หาได้ ครอบครองความรู้ใดๆเว้นแต่จากสิ่งที่พระองค์ได้ทรงสอนพวกข้า พระองค์เท่านั้น แท้จริงพระองค์คือผู้ทรงรอบรู้ ผู้ทรงปรีชาญาณ” ซูเราะฮฺ อัลบากอเราะฮฺ : 32
 
Original from http://www.harunyahya.com/other/thai/books/honeybee/honeybee.php
อ่านแล้วอย่าลืม Post comment นะครับ